حالام تعریفی ندارد
مانند یک ۴مجهولی
در گیرم چرخدنده فکرم شکست
افکار مغشوش
بغضی بی دلیل مرا فرا گرفته
به دنبال بهانه ای برای اشک ریختن
باید خودم را همین جا رها کنم
رهایش کنم که بمیرد
تا دلیلی برای گریستن بیابم
گریستن به حال خویش
********
هر بار آرزو کردم زمین دهان باز کند
و مرا ببلعد و بلعکس
همیشه عزیزی را بلعید و من تنها ماندم
این بار به خاطر تو این کار را نمیکنم
تا تو باشی به هر عنوان و هر دلیل
و فقط باش ....
گویا از خودم بیزارم
که نمیخواستم
طلوعی دوباره ببینم
چشمهایم را هر بار گوشودم
دیدم دوباره هستم
و دوباره به امید نبودن به خواب رفتم
از خودم و از دوباره بودن
از ماندن و سکنی بیزارم
دوباره میروم پشت خنده ها که نباشم ....
برای کسی که محتاج است قدمی بر ندار
برای کسی که ارزش دارد گام بزن
این را زمان به تو نیز خواهد آموخت
می خواهم بروم بر بام زندگی
از آن جا بر رویش بشاشم
تا به تمام نقاطش سرایت کند
تا حاقل یک بار کارش را تلافی کنم
در حال جستجو در خویش خویشتنم
نمیدانم ولی انگار که
هیچ چیز در سر جای خودش نیست
و از آن ناخوشایند تر
میدانم یک چیز در وجودم گم شده
ولی نمی دانم چیست
به مانند حلقه گم شده دارولین
کلافه ام دلم فریاد می خواهد
این برایم امر جدیدی نیست
اما قبل تر همه اش کار کودک درونم بود
ولی حالا که کودک درون پیر شده چی ...