یاد اون سه روز ...!

یاد اون سه روز ...!

گفت میرم مسافرت سه روز دیگه میام خونه عصر جمعه هر کی در زد، بدونم خود اونه وقتی که بار سفر بست دلم آهنگی نداشت بغضمم تو راه اون بود آسمون رنگی نداشت روز اول با صدای بارون از پشت شیشه روز دوم کلاغی که روی بوم همیشه روز سوم اومدش یه صبح بارون توی اون جمعه ی ساکت با خودم زدم خیابون سرخوش از هر لحظه نزدیکی خورشید به زمین با خودم گفتم غروب امروز و  ببین ببین وقتیکه ماه توی چشمام رخنه می کرد صدای زنگ تلفن توی گوشم ناله می کرد یه صدای غم زده گفت که تو رفتی ته دره از خودت برام یه دنیا نذاشتی ختی یه ذره تو که رفتی شعرمم پاک شده و مردش عکست هم تو قاب خالی یاد اون سه روز و دردش